Samodzielne siadanie małego dziecka nie jest czynnością oczywistą a całym
procesem poprzedzonym i uwarunkowanym różnymi czynnikami.

Na początku dziecko może podpierać się na przedramionach, próbując unieść
tułów nad podłogę. W tej fazie stabilizuje swoje mięśnie i ucząc się utrzymywać
równowagę. Kolejnym etapem może być podpieranie się na rękach z
wyprostowanymi łokciami. Dziecko próbuje utrzymać się w tej pozycji, rozwijając
siłę mięśni ramion i pleców. Następnie pojawia się podpieranie się na rękach z
wyprostowanymi rękami – w tej fazie dziecko próbuje unieść się wyżej, opierając się
na wyprostowanych rękach. To wymaga większej siły mięśniowej i równowagi. Po
osiągnięciu pewnej stabilności w podpieraniu się na rękach, dziecko może próbować
usiąść, korzystając z podparcia, na przykład opierając się o mebel lub ręce dorosłego.
Ostatecznym celem jest siedzenie bez żadnego zewnętrznego podparcia. Dziecko
rozwija wtedy silne mięśnie tułowia i równowagę, aby utrzymać się w pozycji
siedzącej.
Samodzielne siadanie ma miejsce zazwyczaj między 4 a 7 miesiącem życia.
Zależy to od indywidualnego rozwoju każdego dziecka. Niektóre dzieci mogą to
zrobić nieco wcześniej, inne trochę później. Ważne jest, aby dawać dziecku
wystarczająco dużo czasu i wsparcia, aby mogło rozwijać swoje umiejętności
motoryczne.
Rozwój umiejętności siedzenia u dziecka jest skomplikowanym procesem,
który zależy od wielu czynników. Silne mięśnie brzucha, pleców i karku są niezbędne
do utrzymania pozycji siedzącej. Te mięśnie rozwijają się stopniowo poprzez różne
aktywności. Siedzenie wymaga precyzyjnej koordynacji ruchowej. Dziecko musi
nauczyć się kontrolować swoje ciało, aby utrzymać równowagę. Nauka siedzenia to
proces stopniowy.
Na początku dziecko może potrzebować wsparcia, aby usiąść i utrzymać
równowagę. Dziecko musi nauczyć się stabilizować swoje ciało w pozycji pionowej,
co wymaga czasu, praktyki i rozwinięcia odpowiednich umiejętności motorycznych.
Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, więc niektóre zaczynają siedzieć
wcześniej niż inne. Indywidualne czynniki genetyczne, tempo rozwoju fizycznego
oraz różnice w poziomie aktywności mogą wpływać na to, kiedy dziecko zacznie
siedzieć samodzielnie. Warto zachęcać dziecko do eksploracji i wspierać go podczas
prób siedzenia.
Rodzice i opiekunowie mogą zapewnić odpowiednie środowisko do nauki
siedzenia, np. poprzez dostarczenie stabilnych i bezpiecznych miejsc do siedzenia.
Czasami różne czynniki zdrowotne, takie jak opóźnienia rozwojowe, problemy z
mięśniami lub układem nerwowym, mogą wpłynąć na proces nauki siedzenia. W
takich przypadkach istotne jest skonsultowanie się z pediatrą, aby uzyskać
odpowiednią opiekę i wsparcie.
Może być kilka powodów tego, że dziecko nie zaczyna siadać w oczekiwanym
czasie. Niektóre dzieci potrzebują więcej czasu na rozwinięcie siły mięśniowej i
koordynacji ruchowej niezbędnej do siedzenia. To może być związane z
indywidualnym tempem rozwoju każdego dziecka. Istnieją różne warunki zdrowotne,
które mogą wpłynąć na zdolność dziecka do siedzenia. Na przykład, problemy z
mięśniami, kośćmi, układem nerwowym lub rozwój neurologiczny. Dzieci
potrzebują okazji do eksploracji i aktywności fizycznej, aby rozwijać swoje
umiejętności motoryczne. Brak czasu spędzonego na brzuchu, zabaw na podłodze lub
innych aktywności fizycznych może opóźnić ten proces. Zachęcanie dziecka do
eksploracji i wspieranie go podczas prób siedzenia może mieć duży wpływ na jego
rozwój motoryczny. Jeśli dziecko nie otrzymuje wystarczającej ilości okazji do
eksploracji i nie jest zachęcane do prób siedzenia, może mieć trudności w
rozwinięciu tej umiejętności.
Nieodpowiednie warunki środowiskowe, takie jak brak stabilnych miejsc do
siedzenia, mogą utrudnić dziecku naukę siedzenia. Dziecko potrzebuje bezpiecznego
i stabilnego miejsca, gdzie może trenować swoje umiejętności motoryczne.

Zabawy z dzieckiem mogą być świetnym sposobem na wspieranie jego
rozwoju motorycznego. Oto kilka zabaw, które mogą przyczynić się do rozwoju
umiejętności siedzenia.
Należy zachęcić dziecko do zabaw na brzuchu, np. poprzez kładzenie go na
macie do zabawy i kuszenie do podnoszenia głowy i klatki piersiowej. Układanie i
kładzenia klocków, również wymaga stabilizacji rąk i rozwoju umiejętności
manipulacyjnych i jest świetnym sposobem na rozwijanie umiejętności motorycznych
i koordynacji u dziecka. Aby zachęcić dziecko do chwytania i reagowania można
zacząć od delikatnego ruchu piłką w kierunku dziecka. Gra na instrumentach
muzycznych, takich jak bębenki, marakasy czy prosty klawiszowy instrument, może
być nie tylko zabawą, ale także stymulować rozwój motoryczny poprzez ruchy rąk i
palców. Najważniejsze jest aby zawsze zapewniać dziecku bezpieczne środowisko do
zabaw oraz cierpliwość i wsparcie w trakcie jego rozwoju.
Jeśli dziecko nie chce lub nie potrafi samodzielnie siedzieć, warto zgłosić się
do odpowiednich specjalistów, którzy mogą pomóc w ocenie i wsparciu jego
rozwoju. Specjaliści zajmujący się terapią ruchową – fizjoterapeuci dziecięcy,
pomagają w rozwijaniu siły mięśniowej, koordynacji i równowagi. Fizjoterapeuta
przeprowadza ocenę motoryczną, planuje i prowadzi sesje terapii, które mogą
obejmować ćwiczenia wzmacniające mięśnie, techniki poprawiające koordynację
oraz gry i zabawy wspierające rozwój motoryczny. Pracuje również z rodzicami,
pokazując im ćwiczenia do wykonywania w domu, które pomagają dziecku rozwijać
umiejętności potrzebne do wykonywania codziennych czynności, w tym siedzenia.
Terapeuta zajęciowy ocenia zdolności motoryczne dziecka i jego zdolność do
wykonywania codziennych czynności. Sesje terapeutyczne mogą obejmować gry i
zabawy, które rozwijają siłę, równowagę i koordynację, a także ćwiczenia
dostosowane do indywidualnych potrzeb dziecka. Specjalista uczy rodziców, jak
wspierać dziecko w domu.
Neurolog dziecięcy przeprowadza szczegółowe badania neurologiczne, może
zlecić badania obrazowe lub inne testy diagnostyczne. W oparciu o wyniki
diagnozuje ewentualne problemy i opracowuje plan leczenia, który może obejmować
terapię farmakologiczną, fizjoterapię lub inne interwencje. Terapia odbywa się
regularnie, najczęściej w formie cotygodniowych lub comiesięcznych sesji. Każda
sesja jest dostosowana do postępów dziecka i może obejmować różnorodne
ćwiczenia i zabawy. Specjaliści często zalecają ćwiczenia do wykonywania w domu,
aby dziecko mogło kontynuować rozwój umiejętności między sesjami
terapeutycznymi a rodzice są instruowani, jak prawidłowo wykonywać te ćwiczenia z
dzieckiem

Skonsultowanie się z odpowiednimi specjalistami oraz aktywne uczestnictwo
w terapii i ćwiczeniach domowych może znacząco wpłynąć na rozwój umiejętności
siedzenia u dziecka

• Jeśli szukasz pomocy dla siebie lub kogoś bliskiego – zadzwoń lub
  napisz do nas! –
  tel. 574 420 791 (Gliwice), 886 337 004 (Zabrze)
  W naszej placówce zapewniamy wsparcie najlepszych specjalistów: psychologów,
  psychoterapeutów, logopedy, terapeutów SI, pedagogów i fizjoterapeutów.